Ekohydrologia

Ekohydrologia to integrująca, transdyscyplinarna nauka stosowana, nastawiona na rozwiązywanie problemów wynikających z antropopresji, której podstawą jest regulacja procesów ekologicznych. Wyjaśnia ona mechanizmy nasilających się współcześnie negatywnych zjawisk, takich jak wysychanie biosfery, zanieczyszczenie środowiska, zubożenie żyzności gleby i przeżyźnienie wód, oraz zapewnia działania i metody zdolne te zjawiska odwrócić lub przynajmniej zminimalizować.

Najważniejszymi wyzwaniami ekohydrologii są:

1. zmniejszenie utraty wody przez spływ powierzchniowy do rzek (ze szczególnym uwzględnieniem profilaktyki suszy i powodzi);
2. zwiększenie możliwości retencji w krajobrazie;
3. poprawa jakości wody i zwiększenie bioróżnorodności;
4. zamknięcie cykli biogenów i zatrzymanie ich (retencja) w krajobrazie z ograniczeniem nadmiernego odpływu do środowiska wodnego;
5. wzajemna regulacja procesów ekologicznych i hydrologicznych oraz ich harmonizacja z potrzebami społecznymi;

Aby osiągnąć wyzwania, jakie stawia ekohydrologia, nauka bada procesy hydrologiczne i biologiczne w skali dorzecza, analizuje cykle krążenia materii, zwłaszcza biogenów oraz migracje organizmów żywych, interakcje między nimi, reguluje liczebność i rozmieszczenie organizmów wodnych.

Pojęcie ekohydrologii zostało po raz pierwszy użyte w 1997 roku, przez Zalewskiego i współpracowników.

Zalewski M., Janauer G.S., G. Jolankai (eds.). 1997. Ecohydrology - A new Paradigm for the Sustainable Use of Aquatic Resources. International Hydrological Programme UNESCO. UNESCO IHP-V Technical Document in Hydrology No 7, Paris, 58 pp. http://ecohydrology-ihp.org/demosites/resources/arquivos/5212bf1b534dcc9b460356b028420b871997-UNESCO-Ecohydrology_a_new_paradigm_for_the_sustainable_use_of_aquatic_resources.pdf